Καθηγητής : Γιάννη τι βαθμό είχες πάρει στο προηγούμενο τρίμηνο (2ρο τρίμηνο) στην Φυσική ?
Μαθητής: 15, ε καλός είναι!! Στο πρώτο τρίμηνο είχα πάρει 12
Καθηγητής : Κοίτα δεν είναι κακός, τα πήγες σχετικά καλά, σίγουρα καλύτερα απο το πρώτο τρίμηνο. Εντάξει, είναι και η πρώτη επαφή σε αυτή η χρονιά με το μάθημα...Στο τελευταίο τρίμηνο θα προσπαθήσουμε να τον μεγαλώσουμε τον βαθμό σου. Συμφωνείς ?
Επικρατεί μια παύση, αλλά καταλαβαίνω ότι ο Γιάννης κάτι σκέφτεται, κάτι μουρμουρίζει, είναι φανερό ότι κάνει πράξεις..
Μαθητής : Δεν χρειάζεται να διαβάσω κύριε, αφού έχω περάσει το μάθημα.
Καθηγητής : και που το ξέρεις Γιάννη ? στο είπε ο καθηγητής σου στο σχολείο ?
Μαθητής : όχι. Δεν θα μου βάλει πάλι 15 στο τελευταίο τρίμηνο ? θα μου βάλει. Ε ! Ξέρω αν προσθέσουμε τους βαθμούς στα τρίμηνα και προσθέσω το διπλάσιο του βαθμού που θα γράψω το καλοκαίρι πρέπει να κάνει 38 ή 35 νομίζω. Οπότε και μηδέν να γράψω πάλι έχω περάσει...
Συμπεράσματα : α) Ο μαθητής θεωρούσε ότι χωρίς να διαβάσει είχε στο τσεπάκι του πάλι ένα 15, χωρίς να κουραστεί να τον αποκτήσει τον βαθμό αυτό.
β) Στο τρίτο τρίμηνο, φαίνεται ( για τον μαθητή ) πως το σχολείο, μάλλον υπάρχει για την βόλτα των μαθητών...
γ) Ο μαθητής δεν ενδιαφέρεται για να μάθει, φαίνεται ότι δεν έχει στόχους για το μέλλον του.
Δυστυχώς πάρα πολλά παιδιά έχουν παρόμοιο τρόπο σκέψης με το Γιάννη. Δεν έχουν στόχους, δεν έχουν ιδανικά και έχουν την εντύπωση ότι όλα θα τα βρούν έτοιμα χωρίς κόπο, σχεδόν όπως τους τα προσφέρουν οι γονείς τους, δηλαδή όλοι εμείς. Όμως όλοι εμείς οι ""μεγάλοι"" ξέρουμε ότι η ζωή δεν είναι έτσι, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Μας μοιράζει πολλά ""χαστούκια'"
Μαθητής: 15, ε καλός είναι!! Στο πρώτο τρίμηνο είχα πάρει 12
Καθηγητής : Κοίτα δεν είναι κακός, τα πήγες σχετικά καλά, σίγουρα καλύτερα απο το πρώτο τρίμηνο. Εντάξει, είναι και η πρώτη επαφή σε αυτή η χρονιά με το μάθημα...Στο τελευταίο τρίμηνο θα προσπαθήσουμε να τον μεγαλώσουμε τον βαθμό σου. Συμφωνείς ?
Επικρατεί μια παύση, αλλά καταλαβαίνω ότι ο Γιάννης κάτι σκέφτεται, κάτι μουρμουρίζει, είναι φανερό ότι κάνει πράξεις..
Μαθητής : Δεν χρειάζεται να διαβάσω κύριε, αφού έχω περάσει το μάθημα.
Καθηγητής : και που το ξέρεις Γιάννη ? στο είπε ο καθηγητής σου στο σχολείο ?
Μαθητής : όχι. Δεν θα μου βάλει πάλι 15 στο τελευταίο τρίμηνο ? θα μου βάλει. Ε ! Ξέρω αν προσθέσουμε τους βαθμούς στα τρίμηνα και προσθέσω το διπλάσιο του βαθμού που θα γράψω το καλοκαίρι πρέπει να κάνει 38 ή 35 νομίζω. Οπότε και μηδέν να γράψω πάλι έχω περάσει...
Συμπεράσματα : α) Ο μαθητής θεωρούσε ότι χωρίς να διαβάσει είχε στο τσεπάκι του πάλι ένα 15, χωρίς να κουραστεί να τον αποκτήσει τον βαθμό αυτό.
β) Στο τρίτο τρίμηνο, φαίνεται ( για τον μαθητή ) πως το σχολείο, μάλλον υπάρχει για την βόλτα των μαθητών...
γ) Ο μαθητής δεν ενδιαφέρεται για να μάθει, φαίνεται ότι δεν έχει στόχους για το μέλλον του.
Δυστυχώς πάρα πολλά παιδιά έχουν παρόμοιο τρόπο σκέψης με το Γιάννη. Δεν έχουν στόχους, δεν έχουν ιδανικά και έχουν την εντύπωση ότι όλα θα τα βρούν έτοιμα χωρίς κόπο, σχεδόν όπως τους τα προσφέρουν οι γονείς τους, δηλαδή όλοι εμείς. Όμως όλοι εμείς οι ""μεγάλοι"" ξέρουμε ότι η ζωή δεν είναι έτσι, αλλά ακριβώς το αντίθετο. Μας μοιράζει πολλά ""χαστούκια'"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου