Tο κέιμενο που ακουλουθεί είναι σκέψεις και προβληματισμοί της μαθήτριας της Γ΄λυκείου των φροντιστηρίων μας, Θανοπούλου Δήμητρας ( το κείμενο δεν έχει υποστεί καμία τροποποίηση ) .
Οι ρυθμοί της κοινωνίας στην οποία ζούμε είναι τρομαχτικά γρήγοροι. Τα πάντα γύρω μας αλλάζουν πριν καν το καταλάβουμε. Μήπως όμως παρασυρμένοι απ΄αυτούς τους ρυθμούς δεν προλαβαίνετε καν να δείτε τα παιδιά σας να μεγαλώνουν;
Καθημερινά, αντικρίζουμε στον δρόμο ανθρώπους σκυφτούς, βιαστικούς σχεδόν πανικόβλητους να τρέχουν για να προλάβουν κάποια από τα χιλιάδες πράγματα που έχουν να κάνουν . Πολλοί από αυτούς είναι γονείς και στο σπίτι τους περιμένουν με ανυπομονησία τα παιδιά τους να γυρίσουν από την δουλειά για να τους πάρουν έστω και μια αγκαλιά. Δυστυχώς όμως μια ώρα την ημέρα με τους γονείς του, είναι πολύ λίγη για ένα παιδί που τώρα μεγαλώνει. Οι γονείς έχουν την λανθασμένη ιδέα πως προσφέροντας σωρεία από υλικά αγαθά αντικαθιστούν το « κενό » της ύπαρξης τους, δίπλα στο παιδί. Δεν είναι καθόλου έτσι όμως. Κανένα ακριβό ρούχο και παπούτσι, κανένα παιγνίδι, δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον γονιό.
Μέσα σε αυτή την κοινωνία υπερκαταναλωτισμού, ρίχνουμε την προσοχή μας σε οτιδήποτε υλικό χάνοντας έτσι την ουσία. Και η ουσία είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Πόσο μάλλον οι σχέσεις των γονιών με τα παιδιά τους.
Για αυτό θα ήθελα να πω σε όλους τους γονείς :«Βιαστείτε . Μην αφήνετε τα παιδιά σας να μεγαλώσουν πριν καν το καταλάβετε. Μην χάνεται στιγμή από τη ζωή των παιδιών σας »
Άλλωστε ο χρόνος είναι το μόνο πράγμα στην ζωή που δεν γυρίζει πίσω…
Ανέβασμα στο blog: Ν.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου