Το κέιμενο που ακουλουθεί είναι σκέψεις και προβληματισμοί της μαθήτριας της Γ΄λυκείου των φροντιστηρίων μας, Καρακίτσιου Δέσποινας - Ελβίρας, ( το κείμενο δεν έχει υποστεί καμία τροποποίηση ).
Γιατί ; Ένα απεγνωσμένο "γιατί" βγαίνει απο τα χείλη μου όταν παρακολουθώ ειδήσεις και τα 4 απο τα 10 θέματα της επικαιρότητας αφορούν είτε την καταπάτηση των παιδικών δικαιωμάτων είτε την παιδική εγκληματικότητα .
Πρόσφατα, είδα στην τηλεόραση ότι μια συμμορία νεαρών ατόμων σκορπούσε τον τρόμο και τον πανικό σε "ανεπτυγμένη" περιοχή της Αττικής. Μόνο που δεν έκλεισα την συσκευή απο τον φόβο μου, γιατί αναρωτήθηκα πως θα βγω έξω μόνη μου. Ο δημοσιογράφος ανέφερε με γλαφυρότητα πως οι νεαροί χτυπούσαν μικρά παιδιά και εφήβους, τους λήστευαν και όλα αυτά μέρα μεσημέρι, παρακαλώ!
Άλλη μέρα, διάβασα στην εφημερίδα για την γνωστή "υπόθεση Άλεξ" στη Βέροια. Το άρθρο αναφερόταν στην ψυχοσύνθεση των παιδιών που ευθύνονται για την εξαφάνιση του 11χρονου παιδιού απο τη Ρωσία. Η ψυχολόγος έλεγε στην εφημερίδα ότι τα παιδιά αυτά παρακινήθηκαν απο τις ρατσιστικές αντιλήψεις των γονέων τους και οδηγήθηκαν στον φόνο.
ΣΤΟΝ ΦΟΝΟ! Μα είμαστε στα λογικά μας; Παιδιά 11 και 12 ετών σκότωσαν, έβαψαν τα χέρια τους με αίμα; Και δυστηχώς αποδεικνύεται ότι το έγκλημα αυτό δεν ήταν εξ΄αμελείας αλλά ένα καλά σχεδιασμένο έγκλημα, μια στυγερή δολοφονία...
Εντάξει, ας δεχτούμε ένα παιδί να κλέψει, να χτυπήσει, ή να επιτεθεί σε κάποιον λεκτικά
(μόνο στην περίπτωση που υπάρχει σοβαρός λόγος για κάτι τέτοιο), αλλά να σκοτώσει και ύστερα να το κρατά στην ψυχή του σαν να μην συνέβει τίποτε;
Εκτός βέβαια, από αυτήν την δυσάρεστη ιστορία, αν κοιτάξουμε γύρω μας ( και εννοώ δίπλα μας, κοντά μας ) θα δούμε πως πολλά παιδιά γίνονται από θύματα της κοινωνίας θύτες. Για παράδειγμα, υπάρχουν αμέτρητες περιπτώσεις κοριτσιών που βιάσθηκαν και αργότερα αναγκάστηκαν να γίνουν πόρνες και να πουλούν το κορμί τους για λιγοστά χρήματα.
Αναρωτιέμαι, όμως πως γίνεται σε μια κοινωνία που ευημερεί διαρκώς, σε ένα κράτος το οποίο προασπίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα να παρουσιάζονται τέτοιου είδους δυσάρεστα γεγονότα. Αυτό συμβαίνει διότι είμασατε υπεύθυνοι.
Ας μην εκπλησσόμαστε ...Ακόμα και από το ήσυχο σπίτι μας και την ζεστή μας πολυθρόνα συντηρούμε αυτό το καθεστώς της χαμένης παιδικής αθωότητας την οποία εγκωμίασε και ο ίδιος ο Χριστός. Όταν κάποιος ( ο οποιοσδήποτε : εγώ, ο διπλανός μου) δεν θέλει να βοηθήσει τα παιδιά που τα δικαιώματα τους έχουν καταπατηθεί, τότε ο ηθικός αυτουργός της γενικευμένης χαοτικής κατάστασης είναι ο ίδιος του ο εαυτό.
Όλοι προσπαθούμε ν'αποποιηθούμε των ευθυνών μας σ' ένα τ'ετοιο λεπτό ζήτημα. Έτσι όμως , δείχνουμε πόσο ένοχοι νιώθουμε για την παιδική εκμετάλλευση και εγκληματικότητα. Ας αναλογιστούμε, λοιπόν, τι μερίδιο ευθύνης φέρουμε και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε τον κόσμο μια ζεστή αγκαλιά για τα παιδιά.
Ανέβασμα στο blog: Ν.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου